There is no creation without IMAGINATION, as it differentiates us from AI.

ตัณหา และ อุปาทาน

การได้ทำงานทุกวันคือการได้พัฒนาความคิด ปัญญา และจิตใจให้สูงขึ้น เพราะคือการพัฒนาทักษะในการแก้ปัญหา การใช้สมาธิ และการทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น

หลักคิดหัวข้อวิจัย/วิทยานิพนธ์นิสิต

อยากทำ = เริ่มจากสิ่งที่สนใจ
ได้ทำ = ที่มีต้นทุนเดิมอยู่บ้าง
ทำได้ = เป็นไปได้ที่จะปิดงาน


การเดินทางสู่จุดหมายไม่ยาก
การเดินทางหาจุดเริ่มต้นยาก


ศึกษาภาษาต้องเข้าใจบริบท
ศึกษาคนต้องเข้าใจวัฒนธรรม


ผู้บริหารไม่ได้บริหารงาน... แต่บริหารคนให้ทำงาน
งานเล็กทำเองได้ไม่ต้องมีผู้บริหาร
งานใหญ่ทำเองไม่ได้ต้องบริหารคน... ไม่ใช่งาน

คำว่าผู้บริหารคือบริหารคน ให้คนทำงาน เพราะเมื่องานเยอะบริหารงานเองโดยตรงไม่ได้ ผู้บริหารจึงไม่ได้บริหารงานโดยตรง แต่บริหารให้คนทำงาน

I m using blogger from my phone

สุขกับความฝันแต่ไม่มีตัณหา

- เดินทางสู่ที่หมายแต่ไม่คาดหวัง หมายถึงแยกระหว่างเป้าหมาย การวางแผน ความฝัน และตัณหา เหมือนเรานั่งรถไฟไปที่ไหนสักแห่ง มีความมุ่งมั่น ตั้งใจที่จะเดินทางให้ถึงที่หมาย เรามีแผนไม่ใช่อยากจะไปไหนก็ไป แต่เราไม่ทุกข์ร้อนอะไร เพราะไม่มีภวตัณหาหรือวิภวตัณหา ไม่ร้อนรนว่าเมื่อไรจะถึงที่หมายเสียที นั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวก็ถึงเอง เราอยู่กับปัจจุบันมองทิวทัศน์ที่ผ่านไปนอกหน้าต่างราวกับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านเลยไปและไม่มีวันหวนกลับ แต่เราก็ยังอยู่บนรถไฟและพอใจกับการได้ดำเนินตามเป้าหมายแห่งการเดินทางนั้น สุขจากความพอใจที่ได้อยู่กับปัจจุบันจากความตั้งใจในอดีต แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนจากกิเลสตัณหาแห่งเป้าหมายนั้น (พระเพื่อน มงคล วัดระฆัง)

- ปล่อยให้ความฝันเป็นความฝัน ไม่ต้องทำให้เป็นจริง (ฝันให้เป็นไปไม่ได้จะได้หลุดจากความจริง) As imagination is the greatest drive, so keep imagining. No need to realize it because the reality could be disappointing! แต่อันนี้ต้องแยกจากการวางแผน การวางแผนต้องดำเนินตามแผนเพื่อให้บรรลุความจริง แต่ความฝันไม่ต้องเพราะมันคือความฝัน ไม่มัตัณหา จึงไม่มีความทุกข์ร้อนใดๆ เพราะเราไม่ได้อยากให้มันเป็นจริง ถ้ามันเป็นจริง ก็ไม่สนุกเพราะไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป

Inspired by พระมงคล, Jacky Chan

ความสุข 3 ประการ

ฐานะภาพ: ความมั่งคงทางการเงิน

สุขภาพ: อาหาร ออกกำลังกาย จิตใจ

มิตรภาพ: เพื่อน คนรัก และครอบครัว